پایش سلامت فراوردهای دامی در زنجیره تولید و عرضه

در ایالات متحده، چندین بیماری ناشی از غذا در ارتباط با گوشت وجود دارد که باعث می شود که سالانه هزاران نفر راهی به بیمارستان شوند. عوامل عمده مانند باکتری های لیستریا، سالمونلا و کمپیلوباکتر نه تنها در حیوانات زنده وجود دارند، بلکه محیط های توزیع و نگهداری نیز می توانند  بستر لازم برای رشد این پاتوژن های مضر را فراهم کند.

از آنجایی که باکتری ها از مدفوع حیوان منشأ می گیرند،ممکن است لاشه در طی فرآیند کشتار آلوده شود. برای کاهش تعداد عوامل بیماری زا، کارخانه های فرآوری گوشت باید یک برنامه  دقیق برای نظارت و رسیدگی به خطراتی که ممکن است در طول تولید وجود دارد، داشته باشند. برای اطمینان حذف آلودگی، پرسنل فرآیند بازرسی بررسی می کنند که لاشه فاقد مواد مدفوع، شیر، بلع، ادرار، صفرا، مو، کثیفی یا مواد خارجی است.

پس از کشتار، محصول باید در کمترین زمان ممکن در دمای اتاق قرار گیرد و در دمای کمتر از 40 درجه فارنهایت با 4.4 درجه سانتیگراد نگهداری شود. باکتری ها به زمان نیاز دارند تا سیستم فیزیولوژیک خود را با محیط تنظیم کنند، بنابراین هر چه گوشت مدت طولانی تری در معرض دمای گرم قرار گیرد، خطرناک تر می شود..

در حالت ایده آل، دمای اتاق های پردازش نباید از 50 درجه فارنهایت یا 10 درجه سانتیگراد تجاوز کند. با این حال، اگر دمای محیط بین 60 درجه فارنهایت  یا 15.5 درجه سانتیگراد تا 70 درجه فارنهایت یا 21 درجه سانتیگراد باشد، توصیه می‌شود بسته به اندازه آن، محصول را بیش از 2 ساعت بیرون نگه ندارید. قطعات کوچکتر گوشت سریعتر از برش های بزرگتر گرم می شوند، بنابراین با افزایش دمای سطح گوشت، بستر مناسبی برای رشد باکتری ها ایجاد می شود.

فراروده های دامی چه برای توزیع خام یا چه بصورت کامل پخته شده ، باید دائماً تحت نظارت باشد تا ا ایمن بودن آن برای مصرف مصرف کنندگان مطمئن باشیم.

در کشورما نیز برای پیشگیری از این موارد و ایجاد بیماری های ناشی از باکتریهای گوشت و فراورده های دامی، اداره دامپزشکی کل کشورقوانین جدیدی را برای ثبت دمای محیطهای نگهداری و توزیع فراورده های دامی ارائه کرده است.

 دیتا لاگرها می توانند برای اندازه گیری و ثبت آسان دما و رطوبت گوشت در کل فرآیند تولید از پخت و پز و خنک شدن تا حمل و نقل و ذخیره سازی استفاده شوند. پردازشگرهای استفاده شده برای این امر، میتواند دقیقا طبق ضوابط و قوانین سازمانهای دولتی مانند اداره دامپزشکی کل کشور یا حتی استاندارهای جهانی تنظیم شده و این اطمینان را ایجاد نماید که محصولات با کمترین آلودگی بدست مصرف کننده میرسد.